Dokumentalaren 20 minutu besterik ikusi ez nituenez, ez dut ideiarik ere benetan zer zihoan, baina ikusitakoa ikusita, gauza bera edo antzeko zerbait gertatuko dela uste dut. Pertsonak ez gara oso sentiberak gainerako pertsonekin, gugan bakarrik pentsatzen dugu eta batzuetan oso egozentrikoak gara. Besteengan ez pentsatzearen erruz gertatzen dira hilketak, bortxaketak… beste pertsona ez zaielako axola. Nire ustez, bizitzan garrantzia ematen diegu nahi ditugun pertsonei, hala nola zure amari, aitari, lagunei, bikotekideari…; izan ere, jende gehienak dena emango luke bere maitatua izateagatik. Nire ustez, haiengatik ez balitz, ez genuke guk seriatuko; izan ere, elkartzen zaren jendearen arabera, modu batera edo bestera zara, eta zikoizkeria horrek erabaki onik ez hartzera garamatza. Jendearekin modu batera edo bestera elkartzen zarenez, hori kulturarekin ere gertatzen da. Kultura desberdina izatean, ezin gara denok berdinak izan, kultura bat edo bestea izateak, adibidez, jainko desberdin batean sinestea eragiten dizu, tradizio desberdinak izatea, janzkera desberdina, arau desberdinak, janaria…
Musulmanek, adibidez, ezin dute txerrikirik jan, eurentzat, txerriak, lohi garbiarekin freskatuz izerdia irensteko duen ezintasuna konpentsatzen baitu, baina hau ez badu eta bizi den lekuak, bere burua beste modu batera freskatzen uzten ez badio, bere gorozkiekin estaltzen da. Tenperatura zenbat eta altuagoa izan, orduan eta zikinagoa bihurtzen da txerria, eta Ekialde Ertaineko klima idorrak animalia horien zikinkeria ekarriko luke. Txerria debekatzea osasun publikoagatik izaten da normalean.
Kulturaren, munduaren, gizartearen… erruz, gizonak eta emakumeak ez gara «berdinak», eta ez ditugu eskubide berberak. Kulturaren arabera, emakumea bazara, gehiago edo gutxiago «errespetatua» zara. Horregatik diot emakume edo gizon izateagatik mundua beste era batera ikusarazten dizutela, eta horregatik kontrako sexua baino okerrago tratatu ahal zaituztela.
Nire burua euskal kulturako 16 urteko emakume batean kokatzen dut. Amorebieta-Etxanon bizia eta Jainkoari esker ez da hain sinestezina emakumearen eta gizonaren arteko desberdintasuna.Batere arrazista ez naizela uste dut, ez zait umore beltza gustatzen. «Txiste» horietakoren batek grazia pixka bat egin diezadakeela ikusten badut ere, % 99an harrituta geratzen naiz jendeak txiste horiek nola sor ditzakeen ikusita. Errespetu falta ikaragarria iruditzen zait, eta hori esaten duen jendea ez da konturatzen zer kalte egin diezaiokeen entzuten duen eta identifikatuta sentitzen den norbaiti. Eta arrazakeria esaten dudanez, matxismoa ere esan dezaket, gauza desberdinak direlako, baina ondorioak, errespetu faltak, jazarpenak… berdinak dira.
Eta azkenik, benetan pertsona sentiarazten nauena arrazoinamendua erabiltzen dudanetik aurkitu ditudan sentimenduak dira. Sentimendurik ez banu, zoriontasuna, tristura, urduritasuna, beldurra… bereizten ez banuen, bizitzak ez luke zentzurik izango. Zer egiten dugun jakin gabe biziko ginateke, dena haien inguruan baitoa (sentimenduak). Sentimendu horiek ez ditugu logikoki bakarrik deskubritzen, horretarako daude maiteak, ezagutzen ditugun pertsonak… Horiei esker deskubritu ditugu, sentimendu desberdinak partekatu ditugu. Sentimenduak bat datozenean, horrek zoriontsuago egiten gaitu, poztasun bat sortzen digu, horri esker badakizulako ondo ulertzen zaituela eta berdin pensaiatu zenutela hitz egiten ari zaretenari buruz.
Eta noski, asebetetzea beste sentimendu batzuk sentitzeari esker sortzen dugun beste sentimendu bat da. Nire sentimendurik onena, dudarik gabe, alaitasuna eta poztasuna dira, zoriontsu den pertsona alai samarra naiz, eta atsegin du orduak algaraka igarotzea, batere axola izan gabe. Jende askok esaten du nahiago dudala barre eginaraztea barre eginaraztea baino, nik benetan ez, batez ere uste dudalako barre egiten dudala eta nire zoriona erakutsiz besteek ere barre egitea eta zoriontsu izatea lortzen dudalako. Orduan, “dos por uno” izango litzateke?.
Eta zuk, zer uste duzu?
Título del sitio 